Oostende 14.4.2012
Patrick Ramont is een gedreven kunstenaar
die werkelijkheid en droom, vorm en betekenis
op verrassende en enthousiaste wijze aan elkaar koppelt.
Zijn schilderkunstige oeuvre – in olieverf zoals het hoort-
incarneert een persoonlijke dualiteit op tal van manieren.
De natuur is een belangrijk motief in zijn creativiteit.
Hij integreert haar op een zelden geziene wijze
in alles wat hij schildert ,
in die mate zelfs dat zij vaak samenvalt
met zijn kijk op wezens en dingen,
op concrete structuren en op etherische beelden
zoals maan en wolken, hemellichamen
en een persoonlijke weergave van lichamelijkheid
en tenslotte op veel dat met de zee te maken heeft
in het algemeen en met golfbrekers en staketsel van Oostende
in het bijzonder.
Zijn werkkracht is groot en overtuigend
zodat zelfs de toevallige en niet eens aandachtige kijker
uiteindelijk bezwijkt voor zijn hoogstpersoonlijke zegging.
Maan en wolken,
een drievoudige herhaling die intrigeert,
stenen in de branding,
een structuur van balken en van diepte
en de buiging van een ruggengraat
in fel zwart en rood en licht,
het zijn allen motieven
die evenzeer picturaal zijn uitgewerkt
als zij concreet met zijn identiteit
en zijn ervaringen zijn verbonden.
Hoewel zijn schilderijen vaak dromerig en meditatief ogen,
toch verliest hij de andere zijde van het creatieve niet uit het oog.
Anders zou nu geen boek worden gepresenteerd
dat een overzicht biedt van zijn thematiek
en opgefleurd is door teksten
van wie hem waardeert en bewondert,
zou hij niet recentelijk in Focus zijn verschenen
waarin hij zijn beeldende visie kon mededelen
en zou hij tenslotte hier ook niet zijn gehuldigd
bij het verschijnen van zijn eerste boek
en door onze schepen van cultuur
worden begroet en geprezen.
Zijn schilderkunstige gedrevenheid
en zijn diepzinnige beeldtaal
staan zijn zin voor werkelijkheid duidelijk niet in de weg en omgekeerd.
Patrick Ramont schildert
wat hem zowel materieel als geestelijk omringt
en geeft zijn doeken omzeggens steeds
een bevreemdende allure.
Wat hij uitbeeldt is evenzeer standvastig
en de reflectie van een bestaande werkelijkheid,
als het vluchtig is
en bijwijlen nauwelijks zichtbaar of duidelijjk vatbaar
zoals wolken en pijn, betrachtingen
en het cultiveren van een etherisch bestaan
of van wat deel uitmaakt van een wensdroom,
een noot in de muziek der sferen, als dat bestaat.
‘Ik ben een kind van de maan’ zegt hij,
wanneer naar zijn voorkeur
voor luchten en hemellichamen wordt gepeild.
Dat betekent eigenlijk meer
dan dat hij bij volle maan zou geboren zijn,
maar verraadt naar ons gevoel
een eerder etherische of noem het filosofische instelling,
en ook een vorm van eigenzinnig schilderen ,
wat aan een hedendaagse artistieke instelling refereert
ook al is wat hij schildert hoofdzakelijk figuratief.
Die figuratie vertoont wel een soort dualiteit van vorm en betekenis,
die ongetwijfeld met zijn persoonlijkheid te maken heeft.
Zoals wij al zeiden
schildert Patrick Ramont in ruime mate zijn eigen ik
in beeld en gedachte.
Hij geeft vorm aan wat effectief bestaat
of zou kunnen bestaan
maar wat tevens de reflectie is van zijn gemoed en zijn betrachtingen,
zijn persoonlijke symboliek.
Zo is bijvoorbeeld wolken schilderen,
waarin telkens minstens een teken van luminositeit opduikt,
op zich een plastische uitdaging,
maar tevens een innerlijk verhaal
dat naar herhaling neigt
omdat het ogenschijnlijk identieke of gelijksoortige
toch telkens iets anders is.
Wolken weergeven op een zo intense manier
als Patrick Ramont dat doet
lijkt wel een beetje water schilderen.
Dat wil zeggen iets vastleggen
dat bestendig verandert
zoals een golfslag die pure ritmiek is,
zoals licht dat in een beweging is binnengedrongen
en bij definitie onvatbaar (is).
Zijn wolken zijn merkwaardig geschilderd
en onthullen meer over de kunstenaar
dan op het eerste gezicht wellicht mag blijken.
Kleur is er onder meer een gemoedsgesteltenis,
licht is een statement.
Wij hebben trouwens de indruk
dat sinds het ogenblik waarop hij
zijn beeldende aandacht richtte
op het schilderen van stenen,
die soms iets van menhirs hebben,
zijn beeldtaal een nieuw en verhevener elan heeft verworven
en ook zijn eigen visie,
zijn persoonlijke symboliek
duidelijker op de voorgrond is getreden.
Het vroegere puur figuratieve gaat nu vergezeld
van een persoonlijke inbreng;
het betekent meer dan de rustige en nauwgezette weergave
van een maritieme en concrete beeldtaal
zoals de zeedijk, het strand, de zee,
de golfbrekers en enkele vissers.
De manier waarop hij bijvoorbeeld zijn rugpijn weergeeft
illustreert op nadrukkelijk en verhelderende wijze
zijn boodschap en zijn persoonlijke symboliek.
Vorm en kleur, ritmiek en compositie
zijn op zich als beeldend gegeven in zijn meer recente oeuvre
bijzonder aantrekkelijk en boeiend
en kunnen best perfect
zonder enige referentie aan de werkelijkheid fungeren .
De onderliggende gedachte is ook hier weer revelatief.
De rijkdom en de authenticiteit van zijn thematiek
en de groei van zijn schilderkunstige vermogen
staan dankzij de talrijke afbeeldingen
in het hier voorgestelde boek duidelijk aangegeven.
Er komen ook heel wat teksten in voor,
kunstkritische en meer poëtische.
Zij trachten op diverse manieren
de kunstenaar en zijn oeuvre te benaderen en te situeren.
Sommige werden vertaald in het Frans, het Duits en het Engels.
Velen hebben met enthousiasme en waardering
hun medewerking verleend
aan wat ongetwijfeld een monument is
in de boeiende carrière van de kunstenaar.
En ook dat is tekenend
voor zowel de persoon als het werk van Patrick Ramont.
Hugo Brutin (a.i.c.a.)
Inleiding:Boek Moon Child kunst Patrick Ramont.
Van uit één van mijn vorige inleidingen citeer ik: “Toen ik kunstenaar Patrick Ramont voor het eerst ontmoette , ontwaarde ik bij mij , een guitige Zee Bretoen, met die blauwe beret op,zo iemand die je haalt uit die kleurrijke santons, wijzend naar en uiting gevend aan en van de zee. En toen hij zijn schilderijen aan mij voorstelde was ik er niet naast, want Patrick is reeds van kleinsaf gepassioneerd van de zee, de zee met al zijn facetten.
En nochtans: Patrick is geboren te Gent in 1960.
En fier meldt hij nu : 'Ik ben een Moon Child en zag voor eerst het leven na middernacht bij volle maan.
Zijn vader militair muteerde van land – naar zeemacht en op 3 jarige leeftijd verhuisde Patrick met vader en moeder naar Oostende. Het was winter 1963 en de zee was bevroren.
'Dit beeld is altijd op mijn netvlies blijven plakken en tijdens mijn jeugd was ik niet weg te slaan van strand, duinen en tijdens de vakanties zwom ik tussen ooster- en westerstaketsel.' beaamt de kunstenaar.
Dit boeide hem en zijn autodidactische tekeningen in zijn middelbare studies waren zeeweergaven , wat opgemerkt en gestimuleerd werd door niemand minder dan door zijn leraar kunstenaar Huber Minnebo.
'Toen ik 12 jaar was' vertelt onze kunstenaar 'raakte ik bevriend met een kunstschilder Antheunis, kennis van mijn vader, achterneef van Hendrik Conscience . Die schotelde mij doek en verf voor en mijn eerste schilderij, gedreven door de liefde voor de zee was het Oostends staketsel. Veel was het niet , maar ik had de passie beet en de schildersvonk was ontstoken. De zee is dan ook mijn oeroude thema geworden.
Als elektrieker van beroep belandt Patrick ook bij de zeemacht, waar hij 10 jaar dient bij het varend personeel en sportduikt en ...marines schildert met moonlichamen die het heelal overheersen.
'Later zit hij jarenlang in de bouw en zo nemen stenen een bijzonder plaats in zijn leven en verschijnen reuzenstenen aan zijn vloedlijnen.
Een jaartje probeert hij zich te vervolmaken in de Stedelijke akademie ,maar zijn autodidact overheerst.
Als passagier overleeft hij een auto-ongeval met blijvend letsel, lange tijd in de coma en beeldt dit nu terug in zijn abstracte werken.
Zijn werken stapelen zich op en zijn lieve gade vindt het jammer dat die op de zolder blijven staan en op 15 maart 2009 opent hij dan zijn eigen galerij met een fantastische lichtruimte met als naam 'Via Naturea'., in de Christinastraat Oostende.
Met deze kunstvolle emotie brengt hij reeds boodschap in ons België, en Frankrijk,Duitsland en Nederland, ook Amertika wacht hem, werken die zich nu ook verder uiten in zijn boek Moon Child, nu belicht door vriend en kunstcriticus Hugo Brutin.
Stadsbibliotheek
Oostende14 april 2012
Freddy Dufait.
Roy's Oostends Fotoblog: click here.
 Zeewacht, 24/04/2012
 Het Laatste Nieuws, 24/04/2012
TamTam, 17 mei 2012
|
